Er is echter een hele reeks problemen met deze methode om te proberen de fraudeurs te identificeren. Ten eerste kunnen fraudeurs die inloggen via een inbelmodem, DSL-lijn of kabelmodem deze controle bijna volledig omzeilen, aangezien bij elke nieuwe onlinesessie een nieuw IP-adres wordt gegenereerd. Bovendien is er een uitgebreide reeks software beschikbaar om IP-adressen te wijzigen, die ook weer kan worden gebruikt om het algoritme te “omzeilen”. Cookie- en sessietracking zijn andere methoden waarmee zoekmachines kunnen proberen potentiële frauduleuze activiteiten aan het licht te brengen, maar ook hier zijn er manieren om deze te omzeilen voor de fraudeurs.
Er wordt meer uitgebreide software ontwikkeld die profielen opstelt en verslag uitbrengt over het surfgedrag van elke doorklik om bedrijven in staat te stellen verdacht gedrag op te sporen en te controleren, hoewel dit door velen als opdringerig en ondoeltreffend kan worden beschouwd, aangezien alles wat op kleine schaal wordt gedaan waarschijnlijk onopgemerkt zal blijven, gezien de enorme dekking van advertenties over het hele internet.
Het probleem van klikfraude haalde onlangs de voorpagina’s met een class action die tegen Google werd aangespannen, wat Google ertoe aanzette 90 miljoen dollar uit te trekken voor een mogelijke schikking. Het aanbod van Google is misschien een aanvaarding van zijn verantwoordelijkheid, maar het geeft wel aan hoe omvangrijk klikfraude is en wat de enorme kosten ervan zijn voor de interneteconomie.
Er zijn een aantal zelfhulpmiddelen die kunnen worden toegepast om een organisatie uit de problemen te houden(Meer informatie over wat betekent seo).